vrijdag, april 18, 2008

Gevoelskwestie.

De woorden Oostenrijk of Zwitserland.
Plaatjes van sneeuw of wintersport.
Telefoontjes van zijn baas.
De lease auto.

Dat mijn geest in staat is om van alles en niets verbindingen te maken naar dat waar ik niet aan wil denken, dat wist ik al. Dat dat wat extremer en langer plaatsvind dan bij de gemiddelde mens, dat wist ik ook. Maar ik vind echt dat mijn Nanne-is-skiën-ik-voel-me-rot periode nu wel op mag houden, bijvoorbeeld omdat hij al weer twee weken thuis is. Of omdat we allebei griep hebben, al ruim een week.

Ik weet dat ik schromelijk overdrijf, dat mijn gevoel niet in verhouding staat tot wat er daadwerkelijk gebeurt, maar kan het gevoel niet uitschakelen. Het is een oud borderline-trekje dat mijn zwangerschap heeft afgestoft en uit de kast heeft gehaald. Samen met nog wat anderen, zo bemerk ik tot mijn spijt, zoals verlatingsangst en stemmingswisselingen.
Ik knuffel Nanne en overstelp hem met excuses voor dit voor mij zo extreme gedrag. HIj is het niet gewend. Hell, ik ben het niet meer gewend. Ik ben dit lang geleden al ontgroeid. We gooien het op hormonen en kijken uit naar de dag dat ik beval van een gezonde wurm en dat we lachend terugkijken op Ty's 'buien' tijdens de zwangerschap.

Ondertussen probeer ik te doen alsof alle berichten over Zwitserland en Oostenrijk me niet doen denken aan gruwelijke eenzaamheid.
Iets zegt me dat het vermijden van een Europees Kampioenschap Voetbal nog niet zo makkelijk zal zijn...

donderdag, april 17, 2008

Nanne al een week griep.

En Tylani krijgt keelpijn.

Hoeveel vitaminepilen zou je mogen om een dreigende griep af te wenden...?

maandag, april 14, 2008

Even niet.

Het is allemaal even te veel.

Zouden hormonale huilbuien ook ophouden bij zestien weken?

vrijdag, april 11, 2008

Nog immer verslaafd.

Vergadering van de werkgroep.
In Deventer. -want de rest van de groep woont ver weg-

Deventer.
Anderhalf uur lang in een filerijke omgeving terwijl ik in mijn leenauto -want Mare is, hoe verwonderlijk, alweer kapot- me erger aan de muziek van de radio omdat hij geen cd speler heeft en langs honderdduizend tankstations kom.

Waar is dat verbod op rookwaar bij benzinestations als je het nodig hebt...

donderdag, april 10, 2008

Langspeelplaat.

Onze Mare was gerepareerd.
Wij waren wezen kletsen bij de garage. Over vaak stuk en naar en onbetrouwbaar enzo. Maar dat we de mensen daar wel begrepen, ze deden hun best en snapten het ook niet.
Ze hadden ergens een relaistje tussen gezet en nu zou het moeten werken.
Ik haalde hem op en hij deed het.

Ik reed hem naar huis en alles wat prima.
Parkeerde hem, nam hem de volgende ochtend mee naar mijn werk en alles was goed.
Reed de stad uit onderweg naar de dokter en hij snorde.
Parkeerde naast de supermarkt voor cola en hij starte als een zonnetje.
Gleed over de brug naar Lyka's paardrijles en... stond stil.
De brug was open.
Ik zette de motor af -een beetje milieuvriendeljkheid in een grote Volvo- en starte hem weer toen de brug bijna dicht was.

...

En starte hem niet toen de brug bijna dicht was.
Ik stond op een tweebaansweg met verhoogde rijbaanscheiding stil met een rij van twintig auto's achter me.

Nadat ik enigszins geirriteerd met de garage had gebeld, en had geëist dat ze een sleepwagen zouden sturen, reed er wonder boven wonder en takelwagen van de politie langs, die me honderd meter verder en vooral, van de brug af sleepte.

Weet u wat me haast nog het meest dwarszit?
Niet eens dat Mare weer stuk is, dat het nu exit-Volvo is, dat ik Tyko zo mis, dat ik helemaal geen nieuwe auto wil -die nooit zo fijn kan zijn als deze, als hij rijdt-, dat de auto die ik misschien wel wil duizend euro boven ons budget ligt of dat ik telkens in die k*tauto zit als hij ermee ophoudt en niet Nanne,
nee, dat allemaal niet.

Dat niemand je helpt duwen, als je in je ubervrouwelijke corsettopje en lange rok op een brug pech staat te hebben, maar enkel boos zichzelf over de wegafscheiding heen wurmt.

Ik hoop dat er een paar hun uitlaat eraf hebben gereden.

dinsdag, april 08, 2008

Kattekwaad.

Behalve onze rode Thyrin en onze dondersteen Rhesi hebben we nog een derde kat.
De grijze poes heet Suzy, en is aankomen lopen in mijn vorige vorige huis.
Behalve dat ze poes is, en gesteriliseerd, weet ik niets van haar.
Voor zover ik het kan zien kan ze zowel vijf jaar zijn als vijftien.

Het is het soort kat die niet zo gek is op andere katten.
Liggen, slapen, eten en wat geaaid worden, dat is haar dagindeling.
Af en toe wat naar buiten en dan daar wat in de zon liggen.
Ze is bij lange na niet zo aanhankelijk als die anderen, die ik al sinds hun geboorte ken. Wel knuffelig, maar niet zeurderig, zodat ze soms wel eens vergeten wordt te midden van puberende katers en om aandacht vragende kittens. Ze ligt meestal gewoon lekker op de bank, of op een stoel en da's dan dat.

Dat ze een paar daagjes wat minder at, daar maakte ik me niet echt druk om.
Thyrin at ook wat minder, misschien heerste er wel een kattengriepje of vonden ze het te koud of te warm. Dat ze die paar daagjes wat meer lag te liggen dan normaal, ach, ook daar maakte ik me niet echt druk om. Wel met de gedachte in mijn achterhoofd dat, mocht het zo blijven, ik even langs de dierenarts zou gaan, maar echt zorgen maken, nee, dat niet.

Tot ze tegen me ging grommen toen ik haar oppakte. -lieverd, je ligt in de weg-
En niet meer wilde lopen toen ik haar neerzette.

Het is echt wonderbaarlijk hoe snel men een vervangende dierenarts in de nieuwe stad heeft gevonden als er echt nood aan de man is.
De arts was lief en constateerde dat ze was gebeten door een andere kat en dat daar een abces zat. En dat moest leeg.
Of ik even de poes in de houtgreep wilde nemen zodat hij een incisie kon maken om de pus eruit te laten lopen.
Wat heerlijk dat ik chronisch verkouden ben.

Een kwartiertje kliederen later mocht ze weer mee naar huis.
Met wat antibiotica en een koortsremmer.
Een nachtje later loopt ze weer en kwam me vanmorgen begroeten halverwege de trap. En at al haar eten op.

Zelden maakte ik me zo druk over mijn beestje.
Die overigens door de dierenarts op ongeveer zeven jaar is gezet, zodat ik me voorlopig geen zorgen hoef te maken over haar ouderdom.
Zelden wilde ik zo verschrikkelijk graag roken.

Vanmiddag is mijn wekelijkse bardienst.
In de vereniging waar nog geen rookverbod geldt.

Ik heb zó'n zin...

The day after.

Nanne is ziek.

Ik bel zijn baas en zij vraagt mij hoe het gaat.
En of ik het weekend goed doorgekomen ben.
Oja, zij was ook skiën.

Zou ik mensen kunnen leren hun mond te houden over dingen waar ik niet over na wil denken?

maandag, april 07, 2008

Jantje lacht, Jantje huilt?

Nanne's back.

Het is mijn geest nog onduidelijk wat ik daarvan moet vinden.

zaterdag, april 05, 2008

Opvoedvisie.

Onze minikater Rhesi (van dat intermezzo) leert onze oudere kater Thyrin kunstjes.
Het soort dat vooral bestaat uit hoe leer ik zo snel mogelijk af te luisteren als mijn baasjes niet willen dat ik daar-en-daar op spring omdat ik anders vieze modderpotene op de tafel zet/eten van het aanrecht jat/de vaas om ga gooien.
Zelfs de koekenpan op het gasstel is niet veilig voor hem, of het gas onder de pan ernaast nu aanstaat of niet, iets wat hem al menig snorhaar kostte.

Vanavond ben ik er echter achter gekomen waarom hij zo moeilijk opvoedbaar blijft.
Niet omdat ik er weinig anders aan doe dan hem boos eraf gooien als ik aankom (wat ervoor zorgt dat hij zodra ik een stap in de gang zit eraf springt waardoor je dus feitelijk nooit echt kunt straffen) en ook niet omdat ik te lui ben om de deur van de keuken dicht te doen zodat hij het gedrag kan afleren.

Ik ben zwanger en en zwangeren hebben rare voorkeuren.
En dus pakte ik na het journaal pannekoeken voor Lyka en mij. En die aten wij op met stroop. Stroop is een vervelend iets, net als jam, vooral als je, omdat je televisie aan het kijken was, het bord waaraan het kleeft een uurtje op de tafel (die naast de verwarming staande) laat staan.

...

Weet je wel hoe mooi schoon een bord met stroop wordt als je het even in een onbewaakt Rhesiterritorium (=het aanrecht) zet?
Dat kan zo zonder voorspoelen de vaatwasser in...

Zelfkwellingverwerking.

In het kader van mijn ik-negeer-Nanne-weekend had ik, behalve het hele weekend volplannen, nog meerder maatregelen genomen om het negeren te bewerkstellligen.
En, omdat we wegens auto en geldgebrek nu toch niet weggingen, kon ik die maatregelen mooi delen met Lyka, zodat zij zowel zou weten waar ze aan toe was, als wat ik niet wenste te horen.

Geen Nanne, geen ski's, geen Oostenrijk, geen Maylinn, geen schoonouders,
geen sneeuw, geen vakantie.
Er niet over praten, niet aan denken, niet over fantaseren of dromen.
Helemaal niet zo heel moeilijk dus.

Echter, in plaats van dit te delen gaf ik op vrijdagmiddag al antwoord op de vraag 'waar zou Nanne nu zijn?' die Lyka tijdens het tekenen stelde.
Luisterde ik tijdens het wandelen met Maylinn (we waren niet voor niets bij schoonmama aan het dineren) naar levendige verhalen over wat Nanne allemaal zei toen ze toen en toen over die en die weg liepen en dat en dat zagen.
Schilderde (knutselen is hét antwoord op geldloze dagen zonder invulling) in plaats van een nutteloos abstract zelfportret een stel besneeuwde bergen met skiliften erop.
Bleef nadat ik Lyka in bed stopte nog een heel uur op om in mijn dagboek te vertellen hoe naar en alleen ik me voelde.
En vond als overmaat van ramp Nanne's adres terug in een mail, wat ik prompt op internet opzocht, inclusief weerbericht, sneeuwhoogten en live webcam van de skipistes.

Ik herken het van vroeger, van liefdesverdriet.
Ik wilde het negeren, maar eindige vaak in een duistere woonkamer met mijn rug tegen de verwarming en de cd op repeat op dat ene nummer met de laptop op schoot om te vertellen hoe gruwelijk de pijn was. Mijn manier van verwerken schijnt het wentelen in mijn eigen pijn te zijn. Wat heel vreemd is, want als iemand niet bekend is met het verwerken van gevoel, dan zou ik dat moeten zijn. Negeren heb ik immers tot een kunst verheven.
Maar in dit soort situaties blijkbaar alleen als ik mezelf ertoe dwing.
Iets wat me ontzettend slecht lukt, ook al wil ik het wel, omdat het de pijn verminderd. Wat ik nu zo fijn vind, of zo behoef aan dat wentelen in mijn eigen ongeluk dat heb ik duidelijk nog niet ontdekt.

Nog twee dagen.
Ik laat Lyka, geheel tegen de regels in, lekker ook vannacht in het grote bed.

En om het allemaal af te maken heb ik zo'n gruwelijk verschrikkelijke zin (lees= drang) in een sigaret..

Iets zegt me dat 'mijn vriendje was skiën' zich niet echt kwalifceert als reden om weer te beginnen met roken...

vrijdag, april 04, 2008

Toch een klein beetje positiviteit.

Ha! Ik weet er één!
En dat nog halverwege het opzetten van het eerste kopje thee.

Ik ben eindelijk minder misselijk.
Na vijftien weken enkel water, elke twee uur eten, bakken krentebollen en snoepjes en avondeten wat na vijf minuten ineens zo smerig was, heb ik gisteren voor het eerst weer cola gedronken. En meer dan vier theetjes per dag.
Misschien kan ik zelfs van het weekend wel thee met een smaakje proberen!

Niet dat dit echt daadwerkelijk met het weekend te maken heeft, maar in het kader van de positieve noten grijp ik elke binnenkomende gedachte aan.

Planningsprobleem.

Ik had nogal wat gepland voor het weekend.
In het kader van 'hoe negeer ik Nanne' ging ik Lyka halen van school en met haar naar schoonouders. Daar ging ik dan eten en dan 's avonds met schoonmama winkelen.
(wacht, er was iets met die schoonouders... oja, ik moest nog steeds Lyka van Maylinn vertellen.. nu ja, dat zien we dan wel weer)

We gingen dan zo laat mogelijk naar bed, waarbij Lyka eindelijk weer in het grote bed mocht slapen (iets wat ik voorheen eens in de maand goedvond, maar vanwege mijn zwangere lijf wat minder vond, maar ja, nu is er ruimte zat..) om vervolgens 's ochtends vroeg uit bed te spingen (weinig slaap is het recept voor weinig hersenactiviteit is het recept voor minimaal nadenken) om naar Amsterdam te vertrekken, waar in het kader van het Museumweekend een hoop leuke dingen open en gratis zijn.
Zondag zouden we dat dan nog eens dunnetjes over doen in Rotterdam, waarna Lyka zou worden opgehaald en ik enkel nog de uren door moest tot de maandagochtend, wanneer Nanne weer terug zou komen.

...

Had ik al verteld dat onze auto, alweer, kapot is?
En voor de vierde keer naar de garage gaat?
En dat ik nu in Nanne's leasebak rijd, die enkel voor nood is? (iets met bijtelling en belasting enzo)
En dat ik bovendien de laatste centjes in Mare had gestopt, in de vorm van benzine?
En dat Amsterdam best ver weg is om op lucht te rijden?

Ik moet duidelijk nog eerst meerdere kopjes thee hebben voor ik de positieve kant kan inzien van deze wending van mijn ik-negeer-Nanne-weekend...

Achterblijvers.

Gisteren is hij vertrokken.
Na een nacht in de bus is hij op dit moment of net aangekomen in het een of andere idyllische Oostnrijkse dorpje, of nog net op de snelweg de slaap uit zijn ogen aan het wrijven na een nacht met te veel cola en te weinig nachtrust.

Ik werd voor het allereerst sinds ons samenwonen wakker in een koud en leeg bed.

Als ik nu doe alsof ik hem helemaal niet mis, zou de pijn dan overgaan?

dinsdag, april 01, 2008

Zoek(t) en gij vindt moeilijkheden.

- Goedemiddag, u spreekt met de Belastingdienst.
Nee, hoor, dat geld mist niet, dat hebben we over gemaakt naar de verhuurder.

- Hallo, u spreekt met Vestia.
Wat zegt u? Nee hoor, die rekening is geblokkeerd, dat geld heeft de belastingdienst.

- Goedenmiddag, u spreekt met de Belastingdienst.
Wat? Nee hoor, wij maakten dat geld over op rekening 000. Is die niet van Vestia? Weet u dat zeker?

- Hallo, dit is Vestia.
Hoe zegt u? 000? Nee hoor, dat nummer is niet van ons. Ons nummer is 999. Weet u zeker dat dat nummer niet van de verhuurder is van uw vorige huis? Uw geld is bij de Belastingdienst hoor.

- Goedendag, dit is de Duwo.
Vertelt u eens. De Belastingdienst heeft naar ons geld overgemaakt? Nee hoor, wij krijgen al sinds januari geen geld meer van ze. Als we dat gekregen hebben dan hebben we dat teruggestort, u bent immers verhuisd.

- Goedenmiddag, u spreekt met de Belastingdienst.
Oh. Niet van uw verhuurder? Dan moeten wij een nieuw formulier aanmaken. Als wij u dat dan sturen, en u stuurt dat terug dan storten wij het geld in het vervolg niet meer op 000. Uw geld? Van februari en van maart? Nou, dat geven we terug, als alles verwerkt is. Wanneer dat is? Ongeveer tien werkdagen nadat het nieuwe formulier verwerkt is mevrouw.

Ik oefen op wurgen door de telefoonlijn...