Lyka rijdt paard.
Sinds kort pas, ze heeft voor de zomer wat proeflesjes gedaan, vond het leuk, en ik schafte een mooie meisjeskleurige rijbroek en dito laarzen aan en maakte een afspraak voor een kwartaal uitproberen vanaf augustus.
De manege zit bij ons achter, heerlijk dichtbij dus.
Alleen... Lyka woont in de andere Grote Stad, bij haar vader en stiefvader, en alleen om het andere weekend bij mij.
Aldus bedachten wij de volgende oplossing.
Op woensdag ben je, als basisschoolmeisje, vroeg klaar.
We verzetten dus die les naar woensdag en dan haal ik je de ene week op en rij heen en weer naar de paarden en de andere week neemt je stiefvader met je de trein en de bus om bij de stallen uit te komen.
Heel praktisch allemaal.
De les ging goed, ze wist nog wat ze die maanden geleden had gedaan en hobbelde niet van het paard af in draf. Ik ondertekende een machtiging om de manege een groot deel van mijn maandinkomen te geven en alles was in kannen en kruiken.
Tot wij de weg weer opgingen op weg naar het huis in de Andere Stad.
Om kwart voor vier.
Op een snelweg in de Randstad.
Moet ik het nog verder vertellen of zegt u, dat snap ik wel.
Een uur in de file naar haar huis en drie kwartier om weer terug bij mijn eigen huis te komen. Hier moet duidelijk een andere oplossing voor worden gezocht. iets makkelijks, wat minder duur was dan ruim anderhalf uur file rijden, en ook vooral minder lang zou duren. Iets met helicopters, prive jets, of iets anders snels.
Volgende maand wordt Lyka negen.
Negen lijkt me een hele mooie leeftijd om door je moeder op de trein gezet te worden en er door je vader weer te worden afgehaald...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten