vrijdag, februari 09, 2007

Bang voor beestjes -part 2.

Toen waren ze er niet.
En was het advies: doe nog maar eens wassen met anti roos shampoo.
Dus toen ik een dag of wat geleden weer geplaagd werd door een wat extra kriebelende hoofdhuid besloot ik wederom tot shampoo.

Maar vannacht had ik toch al door dat het echt niet goed was. Tegen pijn kan je tenminste nog iets doen, massage, kruikjes, pijnstiller. Maar tegen jeuk doet men zo goed als niets, en dan kom je duidelijk nachtrust te kort. Dat was misschien toch wel een beetje veel voor een simpel beetje roos, dus vroeg ik Nanne de kam ter handen te nemen en even snel te kijken of er heel misschien eventueel hypotetisch toch iets van beestjes te zien waren.

Na drie keer kammen was het raak.
Tylani heeft luizen.

Raar is dat, geen Lyka in de buurt, en toch luizen.
Hoe hardnekkig is het beeld dat hoofluis enkel voorkomt bij kinderen, terwijl ik in een vereniging rondloop met een overvolle kapstok, en waar bovendien door iedereen met iedereen geknuffeld wordt.
Ergens schaam ik me zowaar een beetje, vanwege dat oeroude beeld dat luizen iets met hygiƫne te maken heeft, ook al weet ik dat het niet waar is.
Ik twijfel om naar schoonmama te bellen, voor tips, en ben haast blij als ze niet thuis is. Maar toch wil ik advies, ik, die sinds mijn eigen kindertijd niets meer te maken heb gehad met andere beestjes dan vlooien van de kat.
Uitindelijk verzamel ik genoeg moed en bel Lyka's stiefpapa, die alles weet van luizen, en van grondige bestrijding, daar hij van die dreads heeft in zijn haar en een hekel heeft aan jeuk.

Dus moet er nu een heel huis ontluist.
Alle kussens, negen in totaal, moeten gewassen. Alle dekbedden moeten schoon, de stoelen gesprayed, de auto's besproeid en de kleding niet langer dan noodzakelijk gedragen en dan ook tot kookpunt in de wasmachine.

En ondertussen is de jeuk nog steeds niet weg.
Alhoewel ook dat normaal blijkt te zijn, een dode mug betekent ook niet direct een verdwenen bult.

Een schrale troost: De huidige luizenlotion is niet meer zo smerig als twintig jaar geleden..