Na amper drie weken met een heleboel vlechtjes rond te hebben gelopen en iedere avond braaf onthoudend dat dat in een grote vlecht en onder een hoofddoek moet, was ik gisteren zo moe dat ik besloot dat mijn haar dat maar moest kunnen hebben, zo veel zou ik vast niet draaien in mijn slaap. Het resultaat was een bonk klit op mijn achterhoofd vanochtend. Met pijn en moeite wurmde ik de meeste vlechtjes uit de klit en had rond een uur of twaalf ineens een heel stuk naakt haar onder nog ongeveer honderd vlechtjes. En toen ging het jeuken. En dan bedoel ik niet zomaar jeuk, maar echt Jeuk, van het ergste soort. Toen ik klaar was met werken was ik het zat, en besloot ik rigoreus tot de verwijdering van alle vlechtjes.
Ongedurig als ik was wilde ik snel van de jeuk af en begon al in de bus met het uithalen. Misschien was ik iets té ongedurig. Hoe dan ook, toen ik thuis na het avond eten alle vlechtjes eruit had en onder de douche was gesprongen (waarbij ik zoals al te verwachten viel een deel van mijn haar ook nog eens in de borstel en het putje achterliet) had ik nog maar vrij weinig haar over. En mijn haar is van zichzelf al vrij dun...
Binnekort heb ik een nieuwe coup. Iets korters, denk ik. Net nu ik eindelijk op een langte was waar ik al jaren niet meer geweest was en o zo trots was op mijn lang wordende haar.
Maar hoe heerlijk is het om gewoon weer op je hoofd te kunnen kriebelen. Echt, krabvoldoening wordt zwaar onderschat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten