Lyka heeft een kinderkeukentje. Zo'n veel te plastic kleurig geval wat ooit door vrienden voor haar vierde of derde verjaardag werd gegeven onder het motto: 'dat krijg je van mamma vast niet', en dat klopte ook. Ik heb het niet zo op plastic speelgoed, en al helemaal niet op het soort waar weinig tot geen fantasie bij komt kijken. Heel raar, want ondanks mijn antroposofisch gevoel tegen plastic keukentjes en voor zelfgemaakte houten troep hebben en spelen wij wel op playstation en nintendo. Maar eenmaal hier ga ik het kleurige geval niet wederafbreken, en Lyka leek het nog bijzonder leuk te vinden ook. Diverse ochtenden werd mij onzichtbare pannekoek en zelfgemaakte vruchtensappen voor geschoteld op mooie plastic kopjes.
Kinderen worden ouder. En zeven jaar is veel te oud voor plastic keukens. Dat vind Lyka ook, zij het bij vlagen. Feitelijk is het enkel een kleurige stof vergaarbak. Haar kamer was heringericht en er was eigenlijk geen plaats voor de keuken, het werd tijd dat die in ruil voor wat euro's naar een andere eigenaar verhuisde.
Hij staat nu een kwartier op marktplaats. Is feitelijk nog niet weg, nog niet eens ontmantelt en staat in de logeerkamer. Maar ze mist hem nu al...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het is niet dat ik vind dat ze er te oud voor wordt, het is dat ze er zelden of nooit iets mee doet. Zodat er enkel stof op de borden zit in plaats van onzichtbare pannekoekjes :)
Een reactie posten