zondag, maart 26, 2006

Verdraaid.

Wat zitten er toch een rare kronkels in je hoofd als je naar RTL Dossier kijkt en jezelf jaloers vindt op het meisje met het ondergewicht. Jaloers omdat zij het wel kan, de dicipline heeft. Soms zou ik de huidige boulimische neigingen zo inruilen voor anorexia. Het inpulsieve toegeven aan eten en zwakte verschuiven naar de ijzere greep van het hongeren. Maar waarvoor eigenlijk? Voor het hartfalen, de leverziektes? De eeuwige koude handen, het donshaar? De kans 's nachts te sterven omdat je hart niet snel genoeg kan kloppen? Wat is het toch, waar de anorectische geest naar streeft?

Ik kan het mijn omgeving nauwelijks kwalijk nemen dat ze mijn eetstoornis niet begrijpen...

1 opmerking:

Anoniem zei

even dan maar een heel verhaal van iemens anders:

De Lift
Heb je die film ook gezien met die op hol geslagen liften: De Lift. Dit is de komische variant ervan, alleen moet dit verhaal nog verfilmd worden.
Het was vrijdag de 13e en ook vandaag was ze weer lekker vroeg, kon ze voordat de grote stroom binnenkwam lekker nog wat doen. In de liftenhal stond een lift uitnodigend op haar te wachten. Ze werkte op de bovenste etage, mooi uitzicht, maar als je aan het werk bent zie je daar niet zoveel van. Ze stapte de lift in, drukte op het knopje voor de 18e etage en ….. er gebeurde niets. Het knopje ging niet branden, de deuren sloten niet, er gebeurde gewoon helemaal niets. Ze stapte uit en probeerde het opnieuw, maar weer zonder resultaat. Een andere vroege vogel kwam eraan en ze vertelde dat de lift het niet deed. Wat raar? Samen stapten ze de lift in en de knopjes voor de 14e en 18e etage werden ingedrukt. Prompt sloten de deuren en de lift ging omhoog. Op de 14e etage stopte de lift en die “andere vroege vogel” stapte uit en wenste haar een fijne werkdag. De deuren sloten en na enkele ogenblikken kwam de lift in beweging …… hij ging omlaag. Even later stond ze met grote vragende ogen weer op de parterre. Er kwamen weer mensen aangelopen en ze ging met hen nog eens de lift in. De knopjes van de 7e, de 9e en de 18e werden ingedrukt, de deuren sloten en de lift zoefde weer omhoog. Na de stop op de 9e etage sloten de deuren en na enkele ogenblikken ging de lift weer omlaag. Wat te doen? Gelukkig kwam er een collega aangelopen en aan haar durfde ze haar verhaal te vertellen. Die snapte er ook niets van. Samen stapten ze de lift in en haar collega drukte op het knopje voor de 18e etage en …… de deuren sloten en de lift zoefde omhoog naar de bovenste verdieping.
Dat kan toch niet waar zijn??
De gebeurtenis met de lift liet haar in het weekend niet los, ze sliep er zelfs niet van. ’s Maandags ging ze met lood in haar schoenen naar haar werk. Ze stapte in de lift, drukte op het knopje voor de 18e en ….. de deuren sloten en de lift zoefde omhoog. Snap jij ‘t? Snap ik ‘t!
Gelukkig bleef het daarna goed gaan, maar op vrijdag was het weer bal, hetzelfde ritueel als de vorige week vrijdag, maar toen was het de 13e. Toen ze voor de tweede keer terug was op de parterre was ze het zat, ze ging naar de bewaking en vertelde haar verhaal. Het antwoord van de man was een onbegrijpelijke vraag: “Mevrouw hoeveel weegt u?” Kom je met een serieus probleem en gaat die man je in de maling nemen. Maar desondanks antwoordde ze: “Ongeveer 40 kilo”.
“Hoezo ongeveer?” vroeg de bewaker.
Toen vertelde ze de toch wel vriendelijke man dat ze na het weekend meestal net boven de 40 kilo woog en aan het eind van de week er net onder.
De bewaker begon hartelijk te lachen: “Mevrouw ik zal u escorteren naar boven” en in de lift vertelde hij haar dat een stel raddraaiers de laatste weken met de liften aan het sodemieteren waren. Ze drukten op alle knoppen en daardoor moesten de mensen lang wachten voor de lift er was. En dat probleem hadden ze opgelost door de lift zo te programmeren dat er minimaal 40 kilo in de lift aanwezig moet zijn anders doet ‘ie het niet en gaat de lift terug in zijn uitgangspositie: de parterre.
Ze hebben er samen hartelijk om gelachen, maar vanaf die dag ging ze iedere dag letterlijk met lood in haar schoenen naar haar werk.